insan bu…
günün en vasat saatinde
keyifsizliðin son demlerinde
yaþadýðý yorgunluk ve yýlgýnlýk patlamalarý arasýnda bocalayarak
kendine reva gördüðü bu eziyete katlanan tek varlýk
girdiði girdabýn kýskacýnda attýðý çýðlýk seslerinin azametinden
kalbi ve ruhu incindiði vakit
tan yeriyle beraber aðarýp el açan varlýk
dünya hayatýnýn süslü perdelerinin ardýndaki
ezeli ve ebedi hakikatleri unutmayan insan
maskeler ardýna gizlenmiþ hakiki varlýðýný görmek için
anlamlý bir çaba gösterirken
her susuþla birlikte
deli sorularýn uðultusunu duyar beyninde
sorularýn sisli sorgusunda can çekiþir
sualler sýralanýr ruhunun kývrýmlarýnda
dünyada oyalandýðýnýn ne zaman farkýna varýr insan
ömür dediði yaþanmýþlýklar dizesinin
hangi basamaðýnda
aklý ve kalbi gittiði yolun ahvalini haber verir
yaþamaksa mesele
deðiþmeyen bir kutsalýn deðer taþlarýyla
ilmek ilmek örmeli kendine verilen emanetleri
safdil bir çocuðun kalbinin ta içini görebilmeli
onun yaþadýklarýna dair küçük hikayeler bilmeli
donuk bakýþlarýnda mana arayýp
hayra yorulasý susuþlarýný anlamaya çalýþmalý
örselenmiþ hayatlarýn ezici aðýrlýðý altýnda kalmadan
o vakit yaralý ruhlara dokunan þefkatli eliyle
insan, insanýn merhemi olmalý
insan ki
hem yaþamýn içinde
hem de ona dýþarýdan bakabilecek kadar güçlü
insan ki hayat ve ölüm arasýnda
bir hikaye anlatmamýþ mýydý
hikayelerdeki gidenlere üzülen
ölümle hayat çizgisinde yeni senaryolar üreten de
insan deðil miydi
oysa hayat ilk kutlu kiþiden bu yana
bir yolculuk deðil miydi
yolculuðu inþa eden yolun ve yolcunun kendisiydi
belki bir yolcu yolun kendisiyle deðil
yolda bulduklarý
bulmayý umduklarýyla yetinmeliydi
her gün hazýrladýðý listelere yenilerini ekleyerek
tuttuðu güncelere dair
bir lokma
bir hýrka hesabýyla
yolun nelere gebe olduðunu bilmeden ilerlemeliydi
o insan da biliyordu ki
bir çocuðun gözlerinde büyürdü hayat
ve bir ihtiyarýn sözlerinde küçülürdü zaman
öyle ki yollara vurduðu yükleriyle
gözlerine koca bir ömür dolardý
gözlerinden nice insanlar akardý
sel olur coþardý
bu yollarýn künhünde sadece sabýr düþerdi hissesine
yolunu gözlerdi sözleri
o sözler sinesinden gelir geçer, gün gibi batardý
iþte þimdi geri dönüþü olmayan yollarda
son demini yaþayan
bir alemdi
ve insan bildi ki yaþam dediði þey
havada asýlý bir tüy misali
yavaþ yavaþ akýp bir yerlerde kaybolur
nekahet döneminin ardýndan insanlar
aðaçlar, kuþlar, sular cümlesi uyanýr
göðe açýlan kurumuþ kollarýn ince kenarlarýndan
tomurcuklar patlar
böyle baþlardý
böyle tükenirdi hayatlar
tüm yüklerden azat olmanýn son deminde
tendeki emanet havalanýp
kuþ misali uçmaya yüz tutunca
insanýn gözlerinden hayatý bir þerit gibi geçip giderdi
mahmur bahara göklerden gelen emir iletilince
bir deli küheylan gibi yerinden sýçrardý
dallarýndan baharlar iner
saçýlýrdý inciler gibi
böyleydi bir hayatý karþýlamak
döngüsüyle
umuduyla
duasýyla
bir alem
bir insan…
son baharýný yaþayan yapraklarýn melali ile
her þeyin nihayet bulduðunu sandýðý vakit
berzahta gibi beklerdi
vakit dolar
kýþ biterdi
redfer