Yoruldum, piþman oldum bu yaþanan hayattan, Her zaman sýkýlýrým hasretini çekmekten. Enginlerden bir rüzgâr eserken sol taraftan, Feryad ediyor ruhum, her gece inlemekten.
Bir gün çýkalým beraber, en yüksek yerlere, Ýzlesem yemyeþil kainatý tepelerden. Atsam kendimi, o yerdeki güzelliklere, Býraksam kendimi, rüzgârlara yükseklerden.
Yaný baþýnda durup, böyle özleyeceðim, Hasretini çektiðim, yüzlere hasret gitmek! Böyle yaþamak, çekilmez hayat! diyeceðim, Ne güzeldi seninle akan suyu seyretmek!
Biraz bakacak olsam, gözlerine derinden, Hüzünle buðu buðu oluyordu gözlerin. Esiyorken burcu burcu rüzgarlar serinden, Arkandan bir tesir býrakýyordu sözlerin.
Ayak sesleri duyulur, gece yarýsýnda, Bakarým, yýldýzlý semaya belki bir umut. Güneþ baþýmýzý okþar, günün ortasýnda, Üzerimizde hüzün hüzün dolan bir bulut.
Sanki ruhumu dövdü, azgýn vuran dalgalar, Ruhum dövülecek ise, Sen döv istiyorum. Al beni fýrtýna, vur bana! hýrçýn dalgalar! Býrak beni sevda, býrak! gitmek istiyorum. Bu hayattan, Yaratýcýya sýðýnýyorum!
...andelip...
Sosyal Medyada Paylaşın:
andelip Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.