ÖLÜM Ýnsan bir defa doðar Ne yazýk ki yaþarken ölür.
Ben giderken yaþasýn sevdiklerim Aðýr ve sessizce yol alýrken ölüme Geri dönmemek üzere çýkýlmýþtýr sefere El sallayýþ yoktur bu seferde.
Hüzün ve gözyaþlarýndan gayri Boðulurcasýna derin sulara dalmak týr Sessiz sedasýz ayrýlýþ.
Dillerin sustuðu gözlerin görmez olduðu Hareketsiz derin uykusudur ölüm hayatýn Sevgiliye sarýlmak deðildir bu gidiþ Ölümün büyüsüdür bu ayrýlýþ Hele çift kiþilik yataða girmek Hiç deðildir.
Ebedi yaþama gidiþtir ölüm Býrakýp iyi ve kötü günleri geride Ayný yatakta beraber uyumak deðildir ölüm Ebediyen unutulmak üzere ayrýlýþtýr. Durmuþ Karabaðlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
karabgli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.