Boşluğa yazılanlar..

Düþlerimde kýrýk dökük þeyler o geceden sonra.
Aðlayarak uyanmýyorum artýk. Yollarda kaybolmuyorum.
Baðýrmak istediðimde sesim.Koþmak istediðimde ayaklarým.
Sarýlmak istediðimde kollarým var artýk.
Yaðmurlarýn da ayarý kaçýk.
Hep eskiyi özlediðim gibi eski yaðmurlarý da özledim.
Hani þemsiyemiz olduðu halde açmadýðýmýz.
Camlarýn buðusuna resimler yaptýðýmýz.
Güvensizim hala, deðiþmedim. Deðiþen bir tek yalnýzlýðým var.
Ancak içimdeki kalabalýk günden güne çekiliyor.
Tüm bu salýnýmlarýn, devinimlerin, soluk alýp vermelerin.
Kalp çarpýntýlarýnýn, nefes týkanmalarýnýn, ayak seslerinin.
Ýç sessizliklerinin içinde seni hatýrlýyorum s sürekli, durmadan…
Bazen kocaman bir SEN, bazen asi bir yeni yetme.
Bazen kucaðýmda küçük çocuk gibi her zaman insaný tutan sesin… Yetiþiyor.
Sen bana bakma… Benim öfkem, kavgam, nefretim senin gittiðine deðil,
Benim gidemeyiþime herhalde…
Oysa özleme bir nebze olsun iyi geliyordu aðlayarak uyandýðým düþler, düþüþler…


Sosyal Medyada Paylaşın: