Kederli Geçen Ömür

Ve her gün baðýrýr camiden sela,
Çaðýrýr... "Sen hâlâ yaþayan gel tut"
Sonsuza bir ses giden mesela,
Ýçinden konuþur taþýyan tabut.

Nasýl bir yerdir ki geliþi olmaz?
Verir son nefesi gücü bitenler.
Çirkinler kuruyup güzeller solmaz!
Dökülür topraða çiçekten tenler.

Býrakýlanlar diz üstüne çöker,
O gurbete selam salýnmaz daha.
Yolcuya su deðil gözyaþý döker,
Gidenlerden haber alýnmaz daha.

Ah hayat ah ömür neler yaþadýk?
Keder dolu geçtin, aðladýk kaldýk.
Bu bedeni öyle böyle taþýdýk,
Bir gün diyeceðiz... "Çok þükür öldük!"


2008, Kozyataðý


(Altýnoluk Dergisi, sayý 264)





Sosyal Medyada Paylaşın: