HER ŞEYE RAĞMEN

Çökerse çöksün alabildiðine karanlýk
Varsýn ya ta içte sen, bahta aydýnlýk
Ne denli uzasa da kaderdeki ayrýlýk
Býkmak yok öyle, söz vermiþtik en baþtan.

Býrak terketsin, o çok severmiþ bilinenler
Seni býrakmayacak biri var, ergeç bunu görürler
Sakýn sýradan sayma yaþanmýþtý o dünler
Yýkýlmak yok öyle, yazarýz tarihi sil baþtan.

Silüetler deðiþir, ruhsa ayný kalandýr
Ýnsanýn erdemlisi þekle deðil, gönle bakandýr
El, ayak, saç, diþ hülasa yýpranandýr, yitendir
Üzülmek yok öyle, doðarýz birlikte þafaktan.

Sitemlerle örülse, baðrý da yaksa gün
Çözümsüz gibi görünse de dertler, olsa kördüðüm
Aydýnlýða öykün sen, bu belki de son güzün
Eðilmek yok öyle, nevruzla baharýz kor ateþten.

Bir günlük, haftalýk, mevsimlik deðildi sevgi
Onun uðruna birlikte nice dertler çekildi
Ömre verilen mehilden belki biraz tükendi
Ölmek yok, sevgimiz can bulacak atan yürekten.

Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: