EDEBİM EL VERMEDİ

A guzum,
derdimi ne sen sor ne ben anlatayým
derdimi doluya goydum almadý
boþa goydum dolmadý
boynuz köküne gurt düþmüþ çebiç gibiyim
baþýmý vurup dururum daþtan daþa
eskiden bi habar alýrýz deyi çeþmeye uðrardýk
hal hatýr edilirdi çeþme baþýnda
geçen deðil evelgi gün gafsaram daraldý
bi el gün görürüm deyi çeþmeye uðradýydým
uðramaz olaydým
vay baþýma gelenler.
gören ‘’yolunu mu þaþýrdýn ýraz teyze’’ demesin mi
vay neymiþ çeþme baþýna uðramýþým
gýçýmý gýrýp oturamaz mýymýþým evimde
gurt mu düþmüþ *ötüme
eve gendimi zor attým
eskiden iki kadýný ya çeþme baþýnda bulurdun
ya englerde
ya deðirmende ya yunaklýkta
þimdi ne englerde ne deðirmende
ne harmanda ne dermanda bulursun
diskotek mi fiskotek mi oralarda cirit atýyorlarmýþ
eskiden dedikodular gizli gizliydi
ar edep vardý
þimdi adýný bilmediðim ganallarda canlý yayýn yapýyorlarmýþ

a guzum,
güya benim dünyadan habarým yokmuþ
goca gafalý morummuþum

a guzum edebim el vermedi
el verseydi eðer
’’ hay ben sizin *ýçayým dünyanýza’’ derdim

Ýbrahim ÞAHÝN
FOTO: Mükremin Kýzýlca ( Facebook)

Sosyal Medyada Paylaşın: