Çatılar ve çıkıntıları

Güzel þehrimin üzerinde açan
Aðzýna kadar dolu bir bulut vardý
Yavaþ yavaþ eðildi
Ne kadar da sevimliydi geliþi
Göðü kavrýyordu pamuktan kollarý
Bir anne sýcaklýðýna sýðdýrabilirdi onu tanýmayanlar.
Bir çocuk gibiydi o
Caný yanan bir çocuk..

Zamansýz bir vakit kustu herþeyi
Bulut altý herkes tedirgin
Ve kaçýþan insanlar
Evsizler ve sokaklarýn çocuklarý
Sýðýnacak bir liman arar gibi
Gözleriyle kesiyorlar çatýlarýn çýkýntýlarýný
Etraf karanlýk, kalabalýk
Fazladan sýðýnacak çatý bile yok
Þuan bir çatýþma aldý dört bir yaný
Gözlerde ümit arýyor annenin çocuklarý
Bulutlarla savaþýyor evlerin çatýlarý
Bulutlar acýmasýz ve de öfkeli
Kazanlar kaplar ortalýk savaþ yeri
Onlarda biliyor çatý kaybediyor savaþý
Evlerin bulut görmeyen yerleri
Besler büyütürdü kuþlarý
O gün kuþlar da insanlar kadar tedirgindi
Ve kuþlarýn tamamý firari
Evlerin içinde oturanlar
Yaþamamýþtýr böyle bir heyecan
Belki de oturmuþ belgesel izliyor hepsi
Yabani hayat, doða, yalnýzlýk falan
Pencereden uzatsalar bir
Kullanmadýklarý saksýyý
Hepsi görecekler
Perþembe pazarýna dönmüþ çarþýyý

Çocukken bize de gece gelirdi,
Öfkeli gölgeler.
Çocuktum;
Gölgeleri aðlýyor sanýrdým
Ve olmayan anneme sarýlýrdým
Olmayan çatýnýn, olmayan çýkýntýsýnda.



Sosyal Medyada Paylaşın: