Denge...

Yokluðunun bir parça gerisi den gelen özlemlerini sorguluyorum

Hasretinin sabah saatlerinde
Göz bebekleri de bir ýþýltý raks ederken bile hüznün alýþýp gelen hallerini deðiþterememiþsin

Benim olaný benimle gömdüðünü söylemiþsin
Ne diyem
en azýndan kabirsiz deðil yaþadýðýmýz onca güzel þey..

Bak bu þehir bir kavgalý olduðu gününü uðurlarken
Gitmemek bu aþký bitirmek için ayak diretiyorum

Saklý olduðum kalbin
ben sonrasý nasýl davranacaðýný bildiðimden
Ýnanki giderken yek sese kulak kabartýyorum
Olur gitme dersin diye

Artýk mevsimlerin sýralandýðý bir bir çaðý geride býraktýk
Sevmeli þansýna küsmüþ sardunyalari
Rüzgara koltuk kabartan kavak aðaçlarýnýn

Kimsenin zaferini kutlamam
Fakat
düþtüðü gözden aþký tekrar yerine koymamak çok büyük bir acý

Pencerede bakýyor iki küçük kýz çocuðu
elleri demir parmaklýklar ile ayni ana doðurmuþ gibi
koyu kahve arasý hafif sarýya çalar saçlarý vardý

güneþinin bu gün doðmamasý
çoook büyük kusur
örtmesi gereken bir günah
Arýnmaya öteleþtiren kuyulara taþ dolmuþ

düþtüðünü öðrenemiyecekler hiç bir zaman

Uzakta ki seslerin meraklýsý kulaklarý arada bir rüzgarýn öpüp kaçmalarýna maruz kalýrken
Her çýðlýk sahibi kalbi sanki....

Sosyal Medyada Paylaşın: