Dayanýlmaz bir çað ..yorgun düþünceler arasýnda .. Kaç gözyaþý dökülmeli daha ...kaç hayal kýrýklýðý eder bu hayat ... Kalabalýklar arasýnda yutulmuþ bir yalnýzlýk acýsý.. Yabancýyým diyorum bu karanlýðýn ...gölgesi bile kaçar insanýn .. Ýçimize yýðdýklarýmýzýn haddi hesabý yok... Pek çok acýyý bir hiç uðruna yaþýyor.. Baþýboþ hevesler için umudu, yarýnlarý tüketiyoruz... En yoran, kýransa gün gün kendimizden uzaklaþýyor olmamýz. Günün sonunda aynada bakýþtýðýmýz yüz, bir yabancýnýn oluyor... Her gece gözlerimizi dikip baktýðýmýz tavan, duvarlar, dertleþtiðimiz iç, bizim olmuyor... Ýnsana en çok artýk kendi olamamasý koyuyor... En çok bu, en çokk bu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.