Bekleme beni
Desem ki..
Yine açýp kollarýný..
Gecenin sabahý kucakladýðý gibi
Sarýp sarmalasan ..
Yine eskisi gibi
Ýyi ki varsýn
Olmazsa olmazým desen bana
Gerçeðin hayale dönüþtüðü
Yerden sesleniyorum
Avuçlarýmdan kum gibi akýyorum
Kýzgýn çöllere
Gözbebeklerimin kuruyan deresi yosun tuttu
Damladan eser yok
Giderek uzaklaþýyorum ufuk çizgisinden
Üzerimden yorgun yýllarýn tozunu atarak
Nasýl..?
Ne zaman bu noktaya geldik bilemiyorum
Ama þu var ki;
sen bana çok geç kaldýn..
Þimdi içtiðimiz kahve
Dizlerimde uyuduðun çimenler
Birlikte lokmamýzý paylaþtýðýmýz kediler
Martýlar
Sessiz ve boþ sokaklar
hep ama hep geçmiþe tanýklýk ediyor
Oysa çok þey istemedim
Beni anlamaný
Ellerimden tutmaný
Bir çocuk gibi tertemiz sevmeni
Ýstedim
Beklemek ne zormuþ
Tipký senin beni beklediðin gibi.
Öyle ya seven sevdiðini bekler demiþtin
Ama ihanet etmez dememiþtin...
Ben seni dünyanýn kurulduðu günden bu yana bekliyorum
Ama mülteci gönüllerden dönmedin
Beni bir türlü görmedin
Yapayalnýz býraktýn
Alýþtým zamanla yokluðuna
Gelmeyeceðini bile bile sevdim
Ýkimize de geç kaldýn adam
Demiþtim sana
birgün gidersem
Dönmem diye
Bekleme beni artýk
Þimdi baðrýna
Yakýþaný bas
Biliyor musun
Yürek soðuyunca bir daha ýsýnmýyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.