Seslerin Ölümü

Uykunun içinde ümitsizce kaçýp gitmek istediðim,
Gecelerin feryadýna yasladýðým gençliðim,
Kefene sarýlmýþ gökyüzünde öylece…
Öylece izler durur seslerin ölümünü…

Sesler ölür, uyku ölür kýþ gibi…
Gece gibi ansýz ve zamansýz…

Uykunun içinde birbirine sarýlý ruhum,
Ve onun çoktan rüyaya dalmýþ neþesi…
Ölü örtüsü giyinik üzerinde,
Son kez ýslak bir melodi tutturur,
Son kez sesler ölür gecede…

Sesler ölür, uyku ölür kýþ gibi…
Gece gibi ansýz ve zamansýz…

Bu dünyada tüm güzel þeyler ölür,
Ay ve karanlýk, yýldýzlar ve neþ’e
Ve her kin dolu kalbin;
Hesap vereceði yerdedir gece…

Uykunun içinde ümitsizce kaçýp gitmek istediðim,
Gökyüzünde sarýlmak istediðim iki hece…
Gelse vakit, topraða ben tohumlarýný eksem,
Kavuþsam sessizce seslerin ölümüne…
Sosyal Medyada Paylaşın: