Bak arkadaþ!
Ben beceremem öyle süslü laflarý,
Kalbimi onaracak usta yok,
Dünkü tezgâhta kaldý düþlerim
Duruþumda gurbet saklýdýr,
Susuþumda nice kahýrlar,
Fallarým hep ayrýlýklara gebedir,
Gitmek zorunda kalanlara dair,
Susup söyleyemediklerim,
Hep içimde öksüzdür,
Canýmý yakan, kavuranlar,
Hep dýþarýda mesnetsiz...
Bak arkadaþ!
Neler gördü küflü sapaklarda bu gözler,
Gönlüm giderayak küs bakýþlarda közler,
Bir âmânýn gözlerinde yarin sesini özler,
Sonrasýzlýðýn deminde durmadan tökezler,
Göz alýcý maviliklerde öylece unutuldum,
Hangi suçun kefareti morarmýþ kanatlarým,
Hangi acýnýn bedeli prangalý yazgým,
Çýt çýkarmadýðým soðumuþ söze inadým,
Susmayý seçtiðimden beri,
Yazýp yazýp siliyorum hep cümlelerimi...
Bak arkadaþ!
Bu derde daha ne kadar yanarým,
Bilmem ama,
Bildiðim tek þey var ki;
Gidene kal denilmiyor,
Hesapsýz karþýlýksýz sevdiklerim,
Öyle alnýnýn çatýna vuruyor,
Zile basýp kaçan aþklarým,
Bilinmedik hüzünlerde duruyor,
Biri eksik içimde,
Bense fazlayým artýk kendime...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.