Bırak, Kalsın Öyle

Sen deðil miydin güne bakýþý deðiþtirip güldüren
Senin gözlerin yüzünden deðil miydi
Ve senin samimiyet dolu sözlerinden hislenen
Onca yýllýk alýþkanlýklarý deðiþtiren ben.

Kâr mý zarar mý diye bir hesabým olmadý
Geçmiþten getirdiklerim bakiydi fakat
Sana yönelen duruþ, sana inen zerafet zengini
Ýncelikte kökleri sapasaðlam o adamdan
Eski bir þarkýnýn nakaratýndan belki kulakta kalan
Söylerken dilin ucunda gönle gece gibi vuran
Ve kýsaca deðer katan bir adýmýn olmadý.

Hani o yüzleþirken senden yana çekilen
Asla karþýlýk beklenmeden de ta yürekten
Olabildiðince samimi ve alabildiðine de derince
Hissiyatlarýn en zirvesini kýskandýran günlerden
Bir siyah beyaz resimden öteye söyle nem kaldý.

Vakit gerçeklerle burun buruna gelmekse
Ben onu anbe an yapmýþtým sen hiç bilmedin
Zaten zorluklarý, hezeyanlarý bitimsizdi hayatýn
Üstüne kendini nasýl da insafsýzca ekledin.

Ýleriye götürmek öyle kolay olmamalý kanýmca
Kendinden vermesini bilemeyenle çýkýlan yol
Dikine çýkýlýr da çýkýlýr zirvesi belirsizdir
Onca derde göðüs geren bendeki þu aciz kol
Yarýný seninle düþünmeden edemezken
Ýçime çektiðim hava, belli ki safi zehirdir.

Býrak artýk beni, benle kalayým biraz
Elime aldýðýmda her daim dertli çalan þu saz
Nasýl da daðýtýr efkarý bir bilebilseydin diyorum,
Sevmesen bile beni, yine de sözümde duruyorum
Beklemiyorum Ýnanmaný, dünkü seni seviyorum.


Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: