SON NOKTAYI KOYMADAN...

Kalmam daha istenmeyen zalim yürekte
Gidiyorum sonsuz uzaklara
Ne ettimse, mutsuzdun nedense
Çok emekler verdim inadýðým sevdaya
Nice çiçekler açtýrdým yüreðinde
Papatyalar, erguvanlar, gelincikler
Avuntularlarýmla hiç solmaz sanmýþtým
Yeni baharlar gelecek demiþtim
Baharý býrak, en çetin mevsimleri yaþadým!..

Sert ayazlar serdi beni yere, kalkamýyorum
Rüzgârýn Lodos’unda kaybolup gittim
Güven, ahde vefa, sadakat demiþtim
Ela gözlerinin ýþýltýsýna baka baka
Aþkýn ölmezliðini fýsýldamýþtým
Mehtaplý, yýldýzlý efsunlu gecelerde
Ardý arkasý kesilmeyen þarkýlar söylemiþtim...

Iþýklar söndü, yaðmur durdu, kurak baþladý
Gönülhanem çölleþiyor kýzgýn güneþte
Bir gýdým sevgi arýyor yalnýzlýðým
Etme, gitme, aðlatma
Can suyum ol, döndür hayata
Yepyeni bir hayat kuralým Ötüken’de
Tengri daðlarýnýn eteklerinde þiirler yazalým
Orhun, Selenge ýrmaklarýnda çimelim
Beyaz atýmla prensesler gibi gezdireyim...

Son satýrlarýmdýr Mayýs’ýn son deminde
Tez haber uçur kýrlangýçlarla
Selam yolla eþine sadýk kumrularla
Gelecek müjdeli haberin döndürecek
Baþ koyduðum ölümcül yollardan
Beklerim seni kavurucu çöl sýcaklýðýnda
Sayýklýklarým, hayalinle avunurum
Gül endamýndan koklamak ister seni bu can
Son noktayý koymadan!

Zafer Direniþ
...

Sosyal Medyada Paylaşın: