Gece

Karanlýktý düþlerimde kayýp olmuþluðun sonu
Gecede gizliydi karanlýklar boyu akþamlar
Ve sen sebeptin yalnýzlýða...

Gece misafirimdi hüzün baz akþamlarca
Aðlatýrken beni , anlatýrdý seni
Nasýl uykuya düþman olduðunu aklýna ben gelince...

Kahýr olmuþluðun yokuþlarýnda gizliydi sabýr
Aþk nefes nefeseydi
Ummalý þarkýlar mýrýldanýyordu rüzgar
Aþk dolu dudaklarda ýslýklarca...

Ama sen yoktun...

Gece bakýþlarca gözlerindeydi
Ve sözlerindeydi aþkýn adý hece hece
Adý sendi...

Keþkelerce yorulmuþ bir gençliðin
Piþmanlýklar yolundan defalarca geçti bu gönül
Yine de yýkýlmadý
Seni sevmekten asla vazgeçmedi...

Ben seni hiç bir geceye mahkum etmedim ki....

Ah evet , gece, yalnýzlýk ve aklýna gelebilecek en kötü þey
Ölümün adýdýr gülüm...

Gece, gözlerinde saklanýrdý karanlýktan
Asla esir olmazdý parayla satýn alýnmýþ aydýnlýða....

Aþk bir bilinmezdi ve denklemi kuramýyordu sevgi
Karanlýktý, geceydi
Belki gözleri görmüyordu
Belki de benim gibi kaybolmuþtu
Bakýþlarýnýn derinliðinde....

Çaðdaþ DURMAZ

Sosyal Medyada Paylaşın: