Her sabah bulur adet yerini aynaya takýlýr gözüm adettir her sabah vahþet izlemek
belki geç kalmýþlýk belki de gördüðüm rüyanýn etkisindendir bilmiyorum... ve bilmedikçe bir çocuk cenazesi kalkýyor yüzümün en orta yerinden en soðuk bedeniyle musalla taþý gibi gözlerimi görürken aynada, suçluluk duyuyorum yetersiz kaldýðým her güne.
korkuyorum artýk içimde bir tane çocuk var ve her gün ölüyor ya bir gün gelirde ölmezse ya bir gün öldüðü o yerde hiç olmzsa?
gebe kalacaðým ne var ki sessizlikten baþka yalnýzlýksa getirin o bari dursun yanýmda dursun ki yalnýzlýk olmasýn