GARİBAN İHTİYAR

Oturdu bir taþýn üzerine.
Þöyle bir baktý, kendi üstüne.
Yavaþça çýkardý, tabakayý,
Ýnan çok zor sardý, sýgarayý.

Çakmaðýný zar zor ateþledi.
Ortalýðý hep dumana verdi.
Yavaþ yavaþ çekti sýgaradan
Artýk görünmez oldu, dumandan.

Hemen de baþladý, öksürmeye,
Öksürüðü baðladý,seriye,
Zavallý taþdan aþaðý düþtü.
Gariban oracýkta ölmüþtü.

Ýhtiyar dýþarýdan gelmiþti
Burayý da ne kadar sevmiþti.
Yoktu sahip çýkacak yakýný.
Sessizce teslim etti canýný

Zabýtalar alýp götürdüler,
Üç beþ cemaatle defnetiler.
Yazýlmadý mezar tahtasý.
Çünkü yoktu ufak hatýrasý.

Evinde üç beþ eþyasý vardý.
Ev sahibi hemen çöpe attý.
Kalmadý ihtiyardan bir eser.
Çoðu iþte böyle konup,göçer.
Necmi Özyurt
Sosyal Medyada Paylaşın: