EFKARLANDIM YİNE BU GECE

Akþam olup güneþ batýnca.
Hele birde tek baþýma kalýnca.
Ýçime hüzün çöküyor...
Sonra dertleniyorum kendimce.. Efkarlanýyorum yine, her gece...
Arkadaþ oluyor bana. Bir paket sigara ve bir dem çaydanlýk...
Peþ peþe içiyorum bardak bardak demli çaylarý...
Peþi sýra yakýyorum, siðaralarý..
Karanlýk, duman, dem ve ben.
Içtikçe Demleniyorum.
Ýçime çektikçe dumanlaniyorum.
Ýçim dert doluyor. Dertlendikçe, yüreðim yanýyor...

Aradan onca yýl geçse de...
Zaman yok edemedi..
Ona olan bu derin sevgimi..
Aklýma geldikçe...
Gözümün önünden hiç gitmiyor...
Onunla karþýlaþtýðým o ilk an.
Aklima geldikçe..
Acý veriyor, zaman zaman.
Ne yapsam unutamýyorum.
Ne kendini...
Nade ismini.
Halen saklarým kýrýk çerçevede solan resmini.
Noluyor?
Neden böyle oluyorum?
Ben tanýyamýyorum kendimi...
Kaybediyorum benliðimi...
Artik, bu tutkulu sevgiyi, yüreðimden söküp atacaðým...
Yeter!
Boþalan çaydanlýða..
Kederim dolsun.
O tatlý, acý Anýlar, artýk geçmiþte kalsýn.
Bu gece kafam da, sadece hatýralarým kalsýn.
Evet!
Ay þahidim olsun.
Yýldýzlar iyi bilsin.
Dertlere artýk rest çekeceðim bu gece.
Kendime geleceðim bu gece!
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: