Bir güz günüydü,
Gönlünden gönlüme düþmüþtü bir kuþ yavrusu.
Soguktu;
Avuçlarýmýza alýp ýsýtmýþtýk.
Kocaman yüreklerimizde,minicik biþeyler atmaya baþlamýþtý.
Önceleri yabancý ürkek;
Acýlarý vardý sardýk,
Açlýðý vardý doyurduk.
Kimi zaman hýrçýn,
Kimi zaman durgun, sevgi dedik büyüttük.
Ne bilirdik;
Her kanat cýrpýþýnda bizden uzaklaþacaðýný
Uçsada döner sandýk
Ve birgün avuçlarýmýzý açtýk
UÇTU.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
SEVİŞ BENİMLE Günaha Beş Var SeNsİN ŞiiR Yaşama(ma)k SeVMeK DraM YaŞaN(tm)ıYoR ŞaraP ŞAİR ÖLDÜ Şer(R)efsiz Koşul(suZ)