Yýl iki bin yirmi üç, günlerden altý Þubat Sözün aciz kaldýðý, hallere þahit olduk Dördü on yedi geçe, adeta durdu hayat Açmadan solup giden, güllere þahit olduk
Karanlýða büründü, her tarafta ýþýklar Kulaðý saðýr etti enkazdaki çýðlýklar Yüreklerde sýzýlar, dudakta hýçkýrýklar Gözlerde buram buram, sellere þahit olduk
Kimisi can derdinde, yýkýntýlar içinde Kimisi kurtulsa da, sýkýntýlar içinde Kimisi umut arar döküntüler içinde Boynu bükük çaresiz, kullara þahit olduk
Yerle yeksan eyledi, daðý taþý kumsalý Nice can uçtu gitti, bir kelebek misali Böyle bir felaketin görülmedi emsali Harabe kasabaya, illere þahit olduk
Nice nice insanýn can kopardý canýndan Yerler gökler inledi, feryad-ý figanýndan Doðu Batý demeden, dünyanýn dört yanýndan Yardým için uzanan, ellere þahit olduk
Yeniden hatýrlattý insanlýk ilkemizi Bir kenara býraktýk nefret ve öfkemizi Her þeyi deðiþtirdi, depremin acý izi Metrelerce yarýlmýþ, yollara þahit olduk
Herkese mezar oldu, fiyakalý binalar Toz topraða karýþtý, ellerdeki kýnalar Gözü yaþlý babalar, baðrý yanýk analar Evlada aðýt yakan, dillere þahit olduk
ÞENTÜRK DURSUN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şentürk Dursun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.