yaðmura karýþan sýrlý toprak kokusunda
evler ,insanlar, aðaçlar
bir bir vazgeçer alýþkanlýklarýndan
kehribar tespih þýkýrdar yine
köy bazen
ýslak ve serin bir sonbahar sabahýna uyanýr
etraf sessizdir
bir hýzlanan bir yavaþlayan yaðmurun çýtýrtýsýndan
baþka ses iþitilmez
mevsim vazgeçme mevsimidir
köy hakikatin peþinde debelenmekten yorgun
kapalý bir pencereden
ta uzaklara bakan bir çift gözdür
bir vakit
köy evlerin bacasýndan dumanlar tüter buðulu
gökyüzüne doðru
evlerin sobasý yanmaya baþlamýþtýr
üstünde týngýrdayan ýhlamur demliðiyle
içi yaðlanmýþ mýsýr ekmeðiyle
gök homurdandýkça
evler de içine kapanýr
sofralar, sohbetler içerde kalýr
kapýlar, pencereler açýlmaz
evlerde yaþandýðýný gösteren tek þey
tüten dumanlardýr
köyün baþýndaki incir aðacý da
homurdanan gökten nasibini almýþ
çoktan vazgeçmiþtir yapraklarýndan
dallarýný kendine ev yapan
kara saçlý
karakaþlý
karagözlü
neþeli kýz çocuðundan
meyve dolu yaz akþamlarýndan
göðe merdiven kuran tahta salýncaðýndan
vazgeçtiði gibi
köy bazen
davullu zurnalý bir düðün alayýna çýkar
önde asker gibi sýralanmýþ erkekler
arkada renkli fistanlarýyla
gelini almanýn maðrurluðu yüzlerinden okunan kadýnlar
gelin yürür
etrafýndaki kalabalýða inat yalnýzlýðýyla yürür
bir adýmý hayaldir
bir adýmý gerçek
bir adýmý annedir
bir adýmý genç kýz
köy bazen
kiraz aðaçlarýyla dolu
büyük ve mutlu bir bahçeye çýkar
bahçenin kenarýndaki beton arktan
kuvvetli bir þekilde akan suyun sesi
insanlarýn konuþmalarýna karýþýr
aðaç diplerine kimisi dolu
kimisi dolmayý bekleyen sepetler serpilmiþtir
bayram yeri gibidir etraf
dolan sepetlerini iplerle aþaðý sarkýtan
alýnlarý boncuk boncuk terlemiþ birkaç kadýn
aðaçlarýn doruklarýnda
aðzýyla rüzgarý yutmaya çalýþan muzýr bir çocuk
maþallah, yaprak yerine kiraz bitmiþ bu yýl mübarek
diyerek bahçeyi bir uçtan diðer uca
elleri arkasýnda gezen babaanne
papatyalardan taç
kirazlardan küpe yapan gelinlik kýz çocuklarý
herkes halinden memnundur, huzurludur
alýyla, moruyla, sarýsýyla insanlar gibi
çeþit çeþit kirazlar toplanýr
ikindi sonuna kadar
iþler biter
köy sakinlerinin göz hakký ayrýldýktan sonra
kalan sepetlerin aðzý çatýlýr
batýya kaymýþ güneþin kýzýllýðýnda
bereketli bahçelere veda edilir
köy bazen
iki yaný ahþap evlerle sýralanmýþ taþ sokak
meydanýna inen ana yola açýlýr
yoldan gelen her ses bir haber gibidir
yaþmaklarýný aðýzlarýna kadar çeken yaþlý nineler
aðýr aksak sese doðru yürür
sokaðýn baþýnda beklerler haberi
içlerinden biri var ki
zaman onun için þu kiraz aðacýnýn altýnda durmuþtur
acelesi yoktur
kimse iliþmez ona
hayatýn gailesine aðyar öylece bekler
elindeki kehribar tespihiyle
tespihten aldýðý her taþta gözler buðulanýr
baþka baþka zamanlara
baþka baþka mekanlara götürür onu
köy bazen
müjdeli bir doðum haberini bekleyen
tedirgin bir kalabalýða çýkar
bakýþlarý endiþe dolu
bir oturup bir kalkan
durduðu yerde duramayan
volta atan bir kalabalýða
uzun yol yorgunu,
efsunlu alemin sýrlarýnýn kokusu üzerinde
mucizevi bir yolcu beklenir
yeni bir nefes
yeni bir can
bir günahsýz
bir emanet…
hava sýcaktýr
rüzgar esmiyor, aðýzlarý býçak açmýyordur
çatýda serçeler
merdivenin baþýnda kývrýlmýþ kýzýl kedi de
yolcudan haberdar gibi sessizce bekler
insanlarýn az, aðaçlarýn çok olduðu
sözlerin kýsa, susmalarýn uzun olduðu
köyün kýymetinin idrak edildiði zamanlardýr
kokular gerçek
özlemler gerçek
insanlar gerçektir
hafif bir rüzgâr eser
kiraz aðacýnýn yapraklarý sallanýr
serçeler uçar
nane kokularý reyhanlara karýþýr
çomar dört ayaðýnýn üstüne kalkar
kulaklarýný diker, dikkat kesilir
ve sessizliði delen bir bebek çýðlýðý…
bekleþen kalabalýk rahat bir nefes alýr
konuþmaya gülüþmeye baþlar
kimileri sevinçten birbirine sarýlýr
yumak olur
gökyüzünde pamuk gibi dolaþan birkaç bulut da eðilir
selamlar ahaliyi
yeniden dirilme gününde
yükünü atan yeryüzü gibi atmýþtýr anne yükünü
canýna candaþ
yoluna yoldaþ göndermiþtir
Yüce Yaradan
aðlamaya devam eder bebek
sýcak anne kucaðýna gömülene kadar susmaz
bir vakitten sonra artýk o da
köyden biri olmuþ
bir köylüdür
köy bazen
sabah ezanýyla inler
akþam ezanýyla içine kapanýr
köy bazen
bir bayram sabahýndadýr
bir cenaze alayýnda
üþengeç kelimelerde
dinmeyen aðlamalarda
köy bazen nefessiz kalmýþ
yalnýzlýðý sokaklara taþmýþ kýrýk dökük evlerde
bazen bir hengameyle serilen ekinlerde
velhasýl köy
takdir edilen ömürdür
haber vermeden gidenin haberi…
köy çocukluk
köy gençlik
köy yaþlýlýktýr
redfer