Bir birini yeyən bu yam-yamlara, Sən heyvan deyirsən, mən inanmýram! Əqidədən yoksun, bu pürkamlara, Sən nadan deyirsən, mən inamýram!
Nadandan da, heyvandan da aþaðý, Məntiqi bulanlýq, sözü bayaðý, Görkəmi çil-çiraq, insan sayaðý, Sən insan deyirsən, mən inanmýram!
Ýnsanlýq həstədir, halý nahoþdur, Aþiq də, məþuq da sözdədir, loþdur, Sevgisi çürükdür, sevdasý boþdur, Sən canan deyirsən, mən inanmýram!
Gələni götürür, canidi dünya, Dadýrsan doymursan, anidi dünya Nəyinə vurulum, fanidi dünya!? Sən heyran deyirsən, mən inanmýram!
Nə mən nökər gəldim, nə də sən aða, Ömrüm boþ iþlərə, gedir sadaða, Keyf damað çəkməyə, ya kam almaða Var imkan deyirsən, mən inanmýram!
Ýnsanlýq keçibdir þeytan səfinə, Uymur yaradana, uyur kefinə, Hər cür þər əməlin müəllifinə, Sən sultan deyirsən, mən inanmýram! Sosyal Medyada Paylaşın:
Elsever Beydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.