Bu insan çünkü, En güzel oyuncaktan daha güzel diyorum.
Yolda yürürken pencerede kendimi görüyorum, Bisikletten düþüyor biri, iþte benim çocukluðum o, Annesinden dayak yiyor bir diðeri, O da bana benziyor.
Bir kadýn perdeleri kapatýyor, korkuyorum, Ýçeride benimle savaþacak, yazýk! belki de.
Yolda yürürken, Martýlar omuzlarýmda ve ellerimde Yaðmurun sesi, kaðýt uçaklar ve uçuþan gazeteler, Geciktim deyip yanýmdan geçiyor bir cüce, Yanýmda evcilleþtirilmiþ bir rüya, Ve okþadýðýmda hýrýldayan hayvanlar.
Ýþte az ötede yine ben uyuyorum, Aklýma getirmeliyim kendimi kendimle, Yoksa yaðmur beni alacak diyorum, Yoksa biri kuyuya atacak kendini, Ve ardýndan insanlar aðlayacak.
Bir bulut kentin üstünde, Ressamýn yaptýðýndan daha sahte, Þairin anlattýðýndan daha yalan.
Ama son þarkýyý ben söylüyorum artýk, Bir deli beni kendisiyle karýþtýrýyor, yazýk!
Ýþin kötü yaný bu insan, Sütten kesilmiþ bir bebek diyorum.
Kundaðýný yýrttýðý için nankör, Annesinin göðsünü ittiði için nankör...
Sosyal Medyada Paylaşın:
A1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.