Yaradanın Kapısınadamı emanet edemedin beni
Küçüktür benim evim kutu gibi bilirsin sende
Odam küçük mutfaðým küçük hepsi iç içe
Uzandýðým yer desen sohbet ettiðimiz kan ape
Evimde Birinci katta kuþ bile konmaz pencereme
Eh.. Sende biliyorsun zaten bildiðin gibi iþte
Sen terk edip gidince huylarýmda deðiþti nedense
Dýþarýya çýkmýyorum mesela kendim leyim sadece
Traþ ta olmuyor aynada bile bakmýyorum kendime
Ne gerek var ki birimi gelecek sanki misafirliði me
Ee sende yoksun zaten kim dokunsun kapý zili me
Þikayetciydin benden söylenip duruyordun yüzüme
Býrak artýk þu huylarýný bu kadar titiz davranma diye
Böyle giderse bak takýntý yaparsýn diyordun kendine
Þimdi görsen iki düðmeyi bile dikemiyorum gömleðime
Anladým ki sen ilgileniyormuþsun benim iðneden ipliði me
Ama bir þey itiraf edeyim mi sana çok koydu bana gitmen
Arkana bile bakmadan sessizce usulca haber vermeden
Cami avlusuna býrakýlan kimsesiz çocuk gibi bezlenme den
Dilimden bir tek kelime söyletmeden býraktýn gittin beni sen
Bense debelen im durdum gelirde tutar diye ellerimden
Ve sen gelmedin ellerimden tutmadýn haber bile vermedin
Yirmi dokuz harften sözcük temi çýkaramadýn alfabenin
Deseydin ya bana ben gidiyorum artýk allah a emanetsin
ulan Yaradanýn Kapýsýna damý beni emanet edemedin
Söylene allahýný seviyorsan söyle sen beni hiç mi sevmedin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.