Bir yüzü aynanýn
Eðreti köprülerinde nehirlerin
Son buluþmasý gerçekleþmedi insanýn
Baldýran þerbeti tatlara
Hükmü sökmedi cehaletin
Say ki
Adanmýþým
Fikirlerim dibek þimdi
Dadansa da dört bir yanda sýrtlanlar
Umudu hep diri insanýn
Sustun, zehir doldu için
Konuþtun yaralandý erdemin
Topraðým þimdi
Ýçimdeki bütün tohumlar çimli
Ekmek, sürmekse gereði
Sabýrla bekle bereketi
Ve diyecekler ki
Ne anlamý var ey insan
Kendin tükenirken
Bir mumu tutuþturma ahdýnýn.
Öbür yüzü aynanýn
Sýyýr bütün kutsallarýndan insaný
Ve sýyrýl sýðýndýðýn limanlardan
Ardýna baktýkça gözyaþý
Ardýn seçilmez kahýrdan
Say ki
Aldatmýþým
Ben merkezim þimdi
Ben tükettim aydýnlýðý
Güneþ bende söndü
Kandilleri örttüm
Mum fitillerini burktum
Karanlýðým þimdi
Ýçimdeki bütün yýldýzlar sindi
Ve dediler ki
Sen varsan birey olarak ey insan
Þimdi vakti kendine tapmanýn
Sinan YILMAZ