Ýnsan sadece kendinde olmayýþýndan yorgun düþer.., iþte o arada kendine dönmek ister bakar dahada yorulur.., Çünkü bu hayat hiç birimizin gerçeðine uymuyordu.., Ya içimizin düþündükleriye bu dünyayý öyle görmeye baþlayacaktýk. Yada onu kaybedip tekrar tekrar ona döneceðimizi.. Üzüntüsünü yaþar sonsuza dek yorgun düþecektik.., Ýþte asýl mesele.., Bir sessiz çýðlýk atýyor içimizde hayatý anlatan gerçek. Neyi söylesek yarýmýz eksik .. Dünya denen garip rüyanýn en tatlý meltemlerini iþittim ben.. En güzel gel-gitlerle geliþip olgunlaþtým. Baharlarýn asla ama asla geçemeyeceðini.. Ruhumdaki cevherle sadece kendine ispatlayýp.. Her semaya bakýþýnda tebessümlere göz kýrptým. O ki tek sýðýnak oldukça, O ki yegane tutku oldukça.. Ve bu kan aktýkça asla ama asla nasipten vazgeçmek yaraþmaz biz gibilere.. Yoksa o narin nasip gücenir bilinmezlerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.