Bu Şiir Değil; Aptallığa Vedamdır!

Bu güne deðin,
Taaa çocukluðumdan beri,
Yaralarýmý hep kendim
Tek baþýma sardým!

Gel gör ki;
Þu kocamýþ soyut zamanda,
Somut
Þair ruhumla bile

Artýk

Ne
Takla attýracaðým
Estetik bir i mgem,

Ne de
Duvara toslayacak
Engin bir sabrým kaldý!

Oysa ki

Düne kadar;
Hani
Dün dediysem de,
Bu satýrlarýn yazýldýðý
Tarihe bakýp da

"Mayýs"

Diye
Okumayýn sakýn!

Gönül yaralarýmý,
Varoluþsal yenilgilerimi
Tekmil "imkânsýz"lýklarý ötelemiþ

Ve

Ben Mayýsa
"Gülan" demiþtim,
"Aþk" demiþtim,

Emeði
Vefayý
Aþký

Hep baþtacý etmiþtim!

Ne taç’lýðýný
Ne ona
Nefes almak gibi olan açlýðýmý

Hissetmedi bir türlü aþk,

Kendisi

Nefesimi
Gülümseme sebebimi
Sevmek inadýmý

Bir baþýna býrakýpta gitti,

Yani
Beni yok saydý!

Demek ki,

Emek de
Vefa da
Koca bir yalan,
Uyduruk bir masaldý!

Ýnanacaðým
Ne bir aþk
Ne bir vefa
Ne insan
Ne de kendim kaldý!
15/16:Mayýs:2023
Sosyal Medyada Paylaşın: