kuru kalabalýklarýn gürültüsü uðulduyor beynimde ben senin hatýrladýðýn o küçük çocuk deðilim artýk anne kalbim yüz yerinden kýrýlmýþ sanki acýdan bulutlara yüklüyorum derdimi belki geçer diye tanrým büyümek denilen þey bu mu söylesene
kaldýrýmlarýn tozunu yutuyorum soluksuz peþinden koþsam da yetiþemiyorum anne kýrýlýyor sanki kaburgalarým yüz yerinden aç bir kediye veriyorum kendimden kalanlarý senden sonra iþe yaramaz diye tanrým parçalanýp ölememek bu mu söylesene
gidene dur denmezmiþ öðrendim giden dursa da yol gidermiþ anne uzayan yollarda patlamýþ lambalarý saydým ardýndan tam yüz bir tane aðladý bir gül goncasý açamadan ölüþünü izledim ellerimde tanrým neden dinmiyor ayrýlýk acýsý söylesene
dururmuþ dünya dönerken anladým bitmeyen bir acý çöreklenirmiþ içine hasret denilen anne avuçlarýna kýrk gülün dikeni yerleþirmiþ kanýnda yeþermiþ kýrmýzý gülleri hasretle koklarmýþ insan anne tanrým acýyý kanatsýn diye mi yarattýn söylesene
(a) y....
Sosyal Medyada Paylaşın:
black_sky Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.