YEŞEREN NEVBAHAR

YEÞEREN NEVBAHAR
Seyrederken kainatý, ayrý bir menfezden,
Yemyeþil tepelere, taht kuruyordu bahar.
Her yerde þenlik, her yerde güzellik var bizden,
Burcu burcu, koku saçýyordu rayihalar.

Baþka güzellik taþýyordu, akan ýrmaklar,
Naðme naðme destan kokuyor idi kainat,
Vuslat aþkýyla coþardý, kuruyan dudaklar,
Bir çaðlayan oluyordu, o muhteþem sanat.

Bugün hülyalarýmýz, mesajlarla rengarenk,
Güzellikler içindeydi, bahþedilen hayat,
Öyle bir hayat ki, sanki cennettekine denk,
Ýlahi, cennette olsun Bize gerçek vuslat.

Göklere yükselirken, selvi revan aðaçlar,
Nazlý nazlý salýnýyor, rüzgarlý havada,
Bugün baþka güzellik ve renktedir ufuklar,
Kuþlar hürriyet sunuyor, masmavi semada.

Hayat bahþediyor etrafa, o kara toprak,
Tebessüm ediyordu, laleler karanfiller,
Kainat teþhir edilmiþ, yere yaprak yaprak,
Gamze çakýyor bize, ufuktaki sahiller.

Ayrý bir zevk, ayrý bir neþ-e vardý, her yerde,
Hakký duyar, hakký yaþardý, bütün vicdanlar,
Gül dolu þafaklarýn, attýðý bahçelerde,
Geçmiþi gelecekle, buluþturur nevbahar.

...andelip...
Sosyal Medyada Paylaşın: