SARI, YEŞİL YANAR ALIN ARDINDAN
Bu yalan dünyada umduðun olmaz
Mutlak sirke gelir balýn ardýndan.
Heybelerin iki gözü de dolmaz
Çýplak bozkýr vardýr çalýn ardýndan.
Kimine aydýnlýk gün boyu sema
Kimine görünür bulanýk tema
Kimine mal melal, hep neþv ü nema
Kimi de koþturur falýn ardýndan.
Ýnsanlar içinde döner bu günler
Gün gelir kaybolur þöhretler, ünler
Düþersen aramaz insanlar, cinler
Ne kötü, züðürtlük malýn ardýndan.
Beslediðin karga oyar gözünü
Kývýrýrlar, kimse tutmaz sözünü
Köpek, it olur yitirir özünü
O bile ýsýrýr yalýn ardýndan.
Hem Cebbar, hem Gaffar sevgili yârim
Ümitsizlik maraz, ümit bir serum
Her zaman kýsýr mý? Bal verir arým
Sarý, yeþil yanar alýn ardýndan.
Koþa koþa yorulursun sonunda
Pýhtýlaþýr, akým kalmaz kanýnda
Ensende bir el belirir anýnda
Tek kývýlcým kalýr nalýn ardýndan.
Ecel bir gizli an yolun içinde
Bazen çýkar gelir elin içinde
Belki dað baþýnda gölün içinde
Gövdesi de gider dalýn ardýndan.
Kahrý da hoþ lütfu da hoþ Allah’ýn
Artýk sakin olsun, sitemin ahýn
Faydasý yok, infialin, eyvahýn
Kesin diken biter gülün ardýndan.
Tam sultan olursun halkýn önünde
Omuzlar üstünde, kýble yönünde
Daðýlýrlar, kimsen kalmaz senin de
O bile dönecek salýn ardýndan.
12.05.2023 / Konya
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mükremin Kızılca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.