Bir Baykuşun Bilgeliğ, Tünüyor Ruha

Tabiatýmdan olsa gerek duygusallýk,
Doðamda var benim, hümanistlik..
Kýzsam da yine affediyorum,
Ýnsan diyorum, insan..
Hepimizin içinde olan masumiyete
Ýnanmayý tercih ediyorum..
Ýstemsizce kaybediyoruz onu,
Ufacýk çocuklarken,
Kýrýlýp, onarýlmayan yanlarýmýzýn,
Yaralarýmýzýn daðlanmasý..
Yetiþkin kimliklerimize,
Yaftalanmasýnýn neticesi olsa gerek,
Yanlýþlarýmýz ve hatalarýmýz..
Aslýnda kimse kötü olmak için gelmiyor
Þu gamlý dünyaya..
Cenneti yeryüzünde, yaþayamayanlarýn
Cehenemi oluyor iþte bu cihan..
Yanlýþ ellerde yetiþen, tohumlarýn,
Tomurcuklanmadan ve filizlenmeden
Çürüyüp gitmesine benziyor insan da..
Sevgi, merhamet ve vicdan ile yetiþince
Ve nefis mertebelerini aþmýþ olunca,
Ýnsan-ý kâmil oluyor..
Her þeyin bir hikmeti olduðunu,
Algýlamaya baþlayýnca,
Bir baykuþun bilgeliði, tünüyor ruha..
Doðayý, hayvaný, insaný..
Kýsacasý her karanlýðýn içindeki,
Iþýðý görür oluyorsun..
Bir sadelik sarýyor ruhunu..
Kanatlarýn olmasa da,
Kuþ bakýþý bakýyorsun yeryüzüne..

Þiir: Gönül Çeþli
11.05.2023
Sosyal Medyada Paylaşın: