ne kadar dirense de yüreðim sensizliðe çeker beni sana gözlerindeki adalar obruklarda yýkanýrken nazlý i mgeler ayna tutar bana gözlerindeki falezler sanki o yörede doðup büyümüþüm seninle sayki ölmüþüm kýyýlarýnda öylece
ben seni bulmak için ayýklarken dalgalarý birbirinden yüreðimin süzgeçlerine takýldý o güzel masum bakýþlarýn sal olup beni sana çektiler
ey gönlümün rýhtýmýna düþen ay kaç kez demir aldý yüreðim senin ýþýðýnla kaç kez nöbetlerin koynunda sabahladým
ne zamandýr düþmüyor yamaçlardaki çehren esamesi okunmamýþ hüzünlerle can çekiþir bu beden
sürekli gökte yürüyen nereye yaðacaðýný bilmeyen bir bulut gibiyim bilmem hangi çölün fýrtýnasýyým sürekli kendime eserim yok gibiyim artýk bu aþiyanlarda yýlmýþ benzi atmýþ yýldýzlarýn son duraðýyým
her gece yokluðunla çalýnýr hüzzamlar hayalin uzaklaþýrken yýkýlýr üzerime koca daðlar ruhumdaki bezginliðin asýl adý bana bakmayý unutan gözlerindeki adalar
Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahat çelik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.