KIRMAMIZ GEREK

Diz dize yýllar bize artýk efsunlu aný
Sorunlar yumaðý bitmiyor, boðulduk
Giderek artýyor içteki þu karanlýk
Çýkýþýný bulmaya þu yozluðun tüm çaba
Ve her adýmýnda hayatýn ararýz vefa
Dilden dökülen hep o, sitemliyiz çok defa.

Gelmedi mi vakti, bitmeli þu miskinlik
Güne kavuþsun artýk zihnimizde köhnelik
Deðsin rüzgârý tene, yeter artýk yalnýzlýk
Hayat izlence deðil, içindeyiz ta içinde
Yarýna uzanýþlarýn biletleri , vizesi
Ne isterse istensin mutluluða esinti
Þuurla var olmalar, hazlarýn da zirvesi.

Varsýn uykum azalsýn, yok onun bir önemi
Yeter ki gülsün yüzler, bence budur gereði
Ve geldiðinde sefa, yaþa doyasýya yaþa
Kuþlara eþlik et, kelebeklerle yarýþ
Gir hayatýn içine, toza topraða karýþ.

Ýplerimiz var ise, kesip kurtuluþtadýr
Bu sahne bizim zemin, bu bir farkýndalýktýr
Yön verilen olmanýn kime yararý vardýr
Dümeni çevirel el, kaderi de yazandýr.
Gerek yok nâralara, sitemse vermez huzur
Kendinle barýþmak ya, hazine bulmak budur
Ta içtendir kelepçe, ne ayakta, bilekte
Kýrarsan þu kafesi, yaþam da coþku bulur.

Diyorum ki aðalar, anne, baba, çocuklar
Býrakýn rutinleri, hayat her gün ilkbahar
Yeþile deðmese renk, içte olmalý ahenk
Zenginse þu duygular, gerisi nemize gerek.

Oðuzhan KÜLTE

Sosyal Medyada Paylaşın: