EVİM BİLDİĞİM

Benim aðlamaktan cümleler dizilirken boðazýma
Senin okumadan sildiðin satýrlara akýttým yaþýmý
Bir noktayý bile hak etmiyorken ben destanlar yazýyordum sana
Yüreðini evim bildiðim adam yakýþmadý bu bitiþ
Sana
Bana
Bize
Þimdi yoksun
Sen yoksun ya unutuyorum severek yaptýðým herþeyi
Sabah uyanmayý gece uyumayý unuttuðum gibi
Unutuyorum herþeyi
Bak o çok sevdiðim çiçeklerime yine su vermedim
Sýrf bu yüzden bir bir soluyor balkonda çiçeklerim
Ve sýrf sen yoksun diye açmýyor gonca güllerim
Ýnsan ayný espiriye iki defa gülmezken ayný acýya senelerce aðlarmýþ anladým
Sensiz yetim öksüz sokak çocuðuna döndü yüreðim
Evim barkým kalmadý
Gök semanýn altýnda Rabbime sýðýnmýþ bir serseriyim
Boðazýmda yumru yumru duran sözcükler sana söylemeden kalakaldý
Silip içimden aþkýn sana dair tüm izlerini gitmeye niyetliydin aslýnda
Yuvasýz kuþlara döndüm sayende
Tüm gökyüzü benim ama hiç bir yere varamýyorum
Öylece kanat çýrpýyorum uçsuz bucaksýz maviliklerde
Öylesine özgür ve öylesine kimsesizlik saatlerimde
Bulutlar dokunuyor kanatlarýma masmavi vaktinde
Yüreðini evim bildiðim adam yok þimdilerde
Saat sensizliði sen geçiyor
Kalemin aðlayýp satýrlara dökülmesinin tam vakti
Vuslat deminde hasret gam doluyor iliklerime
Ardým sýra geliyor yalnýzlýðým düþler evime
Bahçesinde sarmaþýk gülleri çiçekli pencereme çöküyor gölgen
Bacasýndan hüzün tütüyor boylu boyunca gökyüzüne
Bir efkar ki baþýmda Nemrut daðýndan büyük
Nasýl bir sevda ki gönlümde kaldýramadýðým tek yük
Gözlerimde akþamdan kalma ayyaþ anýlar
Dilimde bir birine dolanan cümleler
Yýkýla döküle karanlýk köþelerde sýzmýþ duygular
Her bir köþe baþý tutuklu tutkulu yasaklý sevdalýlar
Hayat denilen hüzün tarlasýna SEVDA ektim ayrýlýk biçiyorum....





Sosyal Medyada Paylaşın: