hiçliðin gölgesini giydiren asker hikayeleri yalandýr hep
yollarýný kaybeden çolpanlarýn
þemdinli de geceleri arayan sayeler de yalan
yalandýr rüzgarýn buðulu yelelerinde
aþký eriten sevgiler de
cephelere salýnan sevgililer de yalan
yüreðinde dilsiz acýlarý dalgalarca büyütenler
deryaya düþürdükleri gümüþ aynadýr hep
paslý ve soðuk...
dað gibi adamlarýn deruni özlemleri
uçurumlarýn kuytularýnda gizli ve açýk...
güneþi kýskandýran duygularý yalandýr hep
ülfetin sýrrýný fýsýldar gibi
serperler yollarýna arzularý püfür püfür
yaðmurlarýný bir sanemin gözlerinde biriktirir küfür küfür
uzarken kalbinin yare bakan tarafý
güzelliklerini yontup yontup durur hep
bir nehrin kýyýsýnda
gökteki hummalý parýltýlar yalandýr hep
acýyan yerlere deðer suskunluðu
ilk aþký ve son aþký ve aksamayan o eski yürek
o þimdi çocuklar gibi
o þimdi içine yanaþýk
biraz ürkek biraz tenha
dalýna küsen bir yaprak gibi düþük
rüzgar bir baþka esmekte
zambaklarýn üstünde çiy damlalarý
gökte bereketli yaðmurlar bir baþka
rüzgara eþlik etmekte
onca renk
onca ses
iç içe ,dalga dalga yayýlmasý bir baþka
*
of…
bugün mutlu olma isteði ve arzusu var içimde
bugün ayrýlýk elemlerimin vücuda getirdiði
o zifiri karanlýðý
o derin felaket girdabýný terk ediyorum
þimdi nihayetsiz göklere gözlerimi diktim
baþýmýn bir kasýrga süratiyle döndüðünü hissediyorum
sonra biraz yatmýþým
rüyamda cananý gördüm
þimdi defterimde buna dair
uzun þeyler yazmak istiyorum
sýlayý düþündükçe kalbim sýkýþýyor
boðulacak gibiyim
ah…þu hayatýn sýzýlarý
ah …þu hicran
ah …E. N’in hasret duygularý
of…
bu ne ýstýrap ya Rab
bu ne azap..
þimdi bu satýrlarý yazdýkça heyecandan
bütün vücudumun titrediðini hissediyorum
neden bu kadar duyguluyum
yazdýkça içimde baygýn bir sel
her tarafý istila ediyor
nefesim daralmaya baþladý
ah.. “E. N”
bu ýssýz, meçhul dað baþlarýnda
seni ne kadar düþündüðümü
senin için neler çektiðim bir bilebilsen
acaba bunu anlayacak mýsýn
yoksa benim sizi unuttuðum fikrine mi kapýlacaksýn
þimdilik bu kadar kafi
etrafta ayak sesi var
sana selam “E. N.”
saat gece 03.00…
*
ufukta ki vadi kadar güzel olmasa da
yer yer yeþil alanlar göze batýyor
geniþ bir arazinin ortasýndan süzülen derenin
kenarýndaki bir aðacýn altýna oturup da
ufkun içine doðru bakarken
yazýyorum
yeþil yeþil ekinlerin
rüzgara mukavemet edemeyerek eðilmesi
bana, annemden gelen mektubu selamlýyor gibi
saçlarý daðýlmýþ
baþ açýk ve yalýn ayak
rüzgar gibi koþan kardeþim düþtü aklýma
kendi elimle defnettiðim zamaný hatýrlýyorum
önce koca ovaya baktým
sonra gökyüzüne
sonra topraða, sonra rüzgara
baðrý yanýk anadýr gördüðüm
ciðeri daðlý babadýr ellerine kapandýðým
gördüðüm tülbende sarýlý
göz pýnarlarý kurumuþ
candan arda kalandýr
*
kýzýlçam aðaçlarýnýn ince yapraklarýna aktý gece
yýldýzlar parlak birer nokta gibi durmadan çoðaldýlar sessizce
karanlýðýn ardýndan nurlu yollar býraktýlar
geciktim, hem de çok geciktim
bu hüzün yüklü havada nefes almak canýmý acýtýyor
dünden bugüne düþen acýlar
alevsiz ateþ gibi parça parça yakýyor
sol yaným donuk
ama zararý da yok
zira bir bedenden eksilen yürekten eksilen gibi deðil
ah ki rüyalarýmý attým karanlýk denizlere
yüzüme savrulan esintilerin zindanlarýndayým
derince kederli
olabildiðince acýlý
bir gecenin tam da ortasýndayým
saat 23.00
ey mehtap yüzünü kalbime çevir
ki üzgün ruhum ve sýkýntýlý kalbim
yorgun denizin dalgalarýna karýþsýn
rüzgar, kabarmýþ topraklara ulaþtýrsýn nefesimi
nefeslensin her bir karýþ adým adým
ey hýrçýn esen lodos
yaramý sar
üzerimi ört
gör ki üzerimde taþýdýðým kur’an’dan baþka
vasiyetim yok
acýma merhem olan “E.N”den baþka
yarama hasret basaným yok
saat 01.00
*
ah ..”E.N”
o altýn kumlu koylarda
baþýný taþlara vuran üzgün dalgalarýn divane esintisi
o yeþil ekinlerin üzerinden yol alarak
beni yorgun düþüren þiddetli rüzgarlarýn acýklý sesi
ben bu kýzýl akþamlarda seni
uyuman için annelerin kederli ninnilerine býraktým
dili tutulmuþ yetimlerin avuçlarýndaki cennet kokusuna
sevda nakýþlý mendillerin her bir katýna saldým
gelinlik kýza
kurbanlýk koça
askere giden yiðide yakýlan kýnaya karýþtýrdým
ah ..”E.N”
ben seni bu pek karanlýk
ve pek soðuk zamanlarýn en sýcak anlarýnda
bir sabah namazý vakti
sýðýnaklardan yükselen tekbir sesleriyle
sýklaþan saflara emanet ettim
ah ..”E.N”
ben seni hýçkýrýklarýn eþliðinde
iri tespih tanelerinin huzurlu aralarýna
dualarla þifalý bir nefes diye uðurladým
gece ve gündüzün birbirine karýþmýþ kanlý kokusunda
ateþlerin tam da arasýnda
kan suyuna saplanmýþ bedenlerde gördüm gülümseyen yüzünü
*
ah ..”E.N”
bu üzgün gecede solgun yapraklarýn arasýndan
toprakla birlikte seni çektim içime
ah ki kan doldu yüreðime
bilemedim estiðin hangi sancýlý bahardýr
rüzgarýn baþaklara vurduðu iniltilerdin
ah ..”E.N”
özlemin ekinlerin üzerinden geçerken
þu suya nazarlýk dað
hep bir yumruk gibi karþýmda
hasretin ve acýnýn topraða düþtüðü vakte
güneþinin ýþýklarýyla birlikte
bir daha geri dönmedi
ebabil kuþlarý
þu günüm
yani þu yaþadýðým gün
bir de hayallerim gittiði yerden geri dönmedi
þu ayaklarýma dolanmýþ üzgünlüðüm kaldý geriye
birde gecikmiþ olan gözyaþlarý
ah ..”E.N”
aðlayamýyorum
bugün
günlerden cumartesi
*
ah ..”E.N”
sen kapalý ufuklara tünemiþ vahþetlere denk
sabah uyanmalarýnýn acýsýna aðla
aðla diyorsam
ölüm yaðdýran göðe
ölü püskürten yere aðla
kan kýrmýzý gecelerde ölüm kusan seslere
ve meleklerle beraber besmele çekenlere
ýþýðýný saklayan
yedi kandilli süreyyaya
topraðýn feryadýna aðla
ah ..”E.N”
dünya yaratýldýðýndan beri böyle görülmedi yeryüzü
yeryüzü hiç böyle bir gün görmedi
gündüz ve gece bu yerde
ay ve güneþ ýþýmasýnýn gölgesinde
saçlarý üþüyor topraðýn
bir saðanak yaðmuru altýnda
acýsý ýslanýyor onbaþýnýn
sularýn, aðaçlarýn, kana bulanmýþ ekinlerin derdi ayný
aðla ki yelken açan denizciler
bir daha dönmeyecekler
þimdi
bir çatýþma anýndan yazýyorum
*
bu akþam yemeði yedikten sonra
kabak, nohut, tarhana çorbasý
memleketlim sevdikleri için türküler söylemekte
hafýza gazel söylemesi için rica ettim
þimdi artýk her taraftan
gazel, naat, ilahi nameleri iþitiliyor
vataný için çarpýþmadan ölme düþüncesi
þehit olma hissiyatý
cepheye giden her askerde mevcut
saat 15.20
vadiye giden yamaca çýktýk
solda çok eski zamanlardan birkaç mezar
çoðunun üzerinde hiçbir iþaret yok
bazýlarýnda birer aðaç dalý
iki üç tanesinde de kýrýk mermerler
okudum
þehit düþen askerlerin isimleri yazýlý
ve þimdi doðrusu kalben pek sarsýlmýþ bir haldeyim
kim bilir nasýl bir naz-u niyaz içinde büyümüþ
ne hazin ki bir anne ve babanýn
þefkat ve merhameti ile sevilmiþ
bu vücutlar þimdi nerede yatýyorlar
ah ..”E.N”em
þimdi düþünüyorum
þehit olursam bende mi
böyle solgun yapraklý birkaç kel aðacýn dibine gömülüp
terk edileceðim
bana da ayný akýbet mi gösterilecek
*
haziranýn ilk haftasý
8 haziran 1998
günlerden pazartesi
þahadet günü
saat 11.00. çatýþmaya girdik
top ve tüfek patlamalarý
þimdi biricik onbaþýn yaralandý
allahaýsmarladýk ..”E.N”
ah ..”E.N”
gidenlerin peþinden sürüklenirken
önce boynu bükük ekinlere baktým
sonra gabara
sonra altýn ýþýklý aya
ve selamla gelen rüzgara
sonra hasret dalgalý daða
kanlý zarfýn üzerine yazýlý kelime-i þehadete
anadan, yardan, ocaktan ayrýlýþý teselli eden
ey rüzgar
götür beni gittiðin yere
ruhumu þad et
bir Fatiha fýsýlda kulaklarýma
sevindir beni
ah ..”E.N”
sende kapalý ufuklara tünemiþ vahþetlere denk
sabah uyanmalarýnýn acýsýna aðla
aðla diyorsam
ölüm yaðdýran göðe
ölü püskürten yere aðla
kan kýrmýzý gecelerde ölüm kusan seslere
meleklerle beraber besmele çekenlere
son elvedalara aðla
*
saat 11.15
zavallý naci
evladým gibi sevdiðim yavrum
defterine emanet ettiðin hislerini
bir peder, bir aðabey yakýnlýðýyla okudum
naci’m,
pek genç ve körpe iken
kara topraklara emanet ettiðim
o sevimli vücudundan uzak kalmak
hem benim
hem de bölük askerlerinin
telafisi imkansýz büyük bir kaybýydý
yalnýz benim ve bölüðün mü ya
son cümlesi virgül ile yarým kalmýþlýða
yazgýsýný bitiremeden þehit olana
tüm türkiye aðlýyor þimdi
ruhun þad olsun
en çok sevdiðin
komutanýn yüzbaþýn…
redfer