ölüm

ÖLÜM

Býrakýldým karanlýk dehlize indikçe indim
Mekansýz mekanda! yoktu ben ve bedenim

Ruhum muydu düþünen, yoksa kelimeler mi?
Gören gözüm müydü! yoksa gönlüm mü?

Üstünde gezdiðim toprak þimdi yorganým
Deryaya fýrlatýp sektirdiðim taþlar yastýðým

Dalýna çýktýðým aðaçlar baþýmda dikilir
Siyah bin bir rengiyle karanlýkta, gece irkilir

Seher vakti ses verirdi aksamadan saatim
Yelkovan durmuþ, akrep kýrýk hani akýp giden vaktim?

Yapraklarýný koparan yok duvarýmda ýssýz takvim
Ýdrakim bedenim gibi donuk, sýnýrsýz artýk vaktim

Tadý zehir, zevki ýstýrapmýþ yalan dünyanýn
Eyvah! bitti artýk peþinden koþtuðum yalanýn

Neye yarar yaþarken övülmüþsün
Komþularýna bir bak! Eyvah ki ölmüþsün!

Birkaç dost tarafýndan gömülmüþsün
Yaratýldýðýn toprakla nihayet örtülmüþsün...

Sosyal Medyada Paylaşın: