Meğer | Ziya Paşa

Ölümden korkardým sensizlik diye
Meðer sensizlik ebediymiþ
Ýnanýyordum bende sevgiye
Sevmeyi bilmeyen, sevgiliymiþ

Acizlik deminde akýl denilen,
Vefasýz olurmuþ meðer sevilen.
Var ise alemde yalnýz bilinen
Koparýlan aþkýn son gülü imiþ

Aylara yýllara döktüm bekledim
Ümit dallarýna çöktüm bekledim
Her gelen kervanda yoktun, bekledim
Meðerse kavuþmak mühürlü imiþ

Gönülden çýlgýnca onu severken
Þekerden þerbetten tatlýdýr derken
Rüyalar hülyalar o baldan yerken
Uyandým gördüm ki zehirli imiþ

Gönülde baþlayan gönülde biter
Ölsem de gözümde sevgili tüter
Elbette büyükler nasihat eder
Baþa gelen daha, tesirli imiþ

ZÝYA PAÞA - MEÐER
Sosyal Medyada Paylaşın: