KADER DİYEMEZSİN

Örtülünce kapýlar bir bir narin yüzüne
Kapýlýrsýn amansýz kapkaranlýk hüzüne
Birde aðýrlýk çöker dermansýz dizlerine
Çaresiz diz çöküþe sen kader diyemezsin

Ellerinle sulayýp gözün gibi baktýðýn
Kurak mevsimlerde yaðýp sel olup aktýðýn
Mevlam dan sonra bilip kutsal diye taptýðýn
Býrakýrsa ardýnda sen kader diyemezsin

Dört mevsimde açacak yediveren gül olursun
Sen tebessüm beklerken gözünde yaþ bulursun
Bir gün sende solarsýn bir gün sende kurursun
Bu makus talihine sen kader diyemezsin

Sevme demiþtim oysa yüreðim böyle sevme
Anlamaz kimse seni boþu boþuna sövme
Seni halden hale koyan yâri artýk övme
Hâr,a atlayýp yanmaya kader diyemezsin

Yeminim var ölsem sözümden dönmeyeceðim
Bir daha yüreðimde eþsiz bilmeyeceðim
Artýk seni kendimden fazla sevmeyeceðim
Kaybettiðine bakýp ta kader diyemezsin

Senden geçemedim diye ben kendimden geçtim
Güler yüzüne aldanýp ta kahrýný çektim
Sevgi tohumu ekip kalbine ayrýlýk biçtim
Silip te kendini benden kader diyemezsin

Sosyal Medyada Paylaşın: