Üzülme suç senin değildi

Öfkeli rüzgârlar gibiydi suskunluðum
savruldu sözcüklerim her bir yana

akþamdan kalma hecelerin
sersemliðiyle uyurdum her gece
uyandýðýmda ezberimde kalanlarýn
bitmek bilmeyen sarhoþluðdu
dilime gönlüme ürperti serperdi

belki bir öksüz yüreðin son dileði
Belki sona yaklaþmanin telaþýydý
kimbilir.

Üzülme senin suçun deðildi

ben hep buharý üstünde karlý kýþtým,
bahara hasretini gizlemiþ
özlemlerinde boðulan

aþýnmýþ hayatýn
yorgun yolcusuna
kim yoldaþ olur ki?.

Aliye Uyanýk
Sosyal Medyada Paylaşın: