belki ilk defa
çýðlýk yüklüyüm
en hazin anlarýný yaþýyorum
ayrýlýðýn
kýzýl akþamlarýn en çarpýcý olduðu yerde
korkuya bürünen bulutlar gibi loþ
bir kez daha
aðlýyorum
hýçkýr hýçkýra
bu akþam
bir ilki yaþýyorum
ilk suskunluðu
ilk sessizliði
ve tüm ilkleri býrakýyorum zeminlere
üþümek ve sükut gibi
keþke
daðlarýn karanlýðýnda kaybolan güneþ gibi
baþýmý yastýk diye koyabilseydim hüzünlere
içimi sarmalayan ümitleri tek tek
koparabilseydim
keþke
en inciten baharlar bitirseydi yazlarýmý
gözlerde boðum boðum büyüyen gözyaþlarýný
gidiyorum
ufkun matemli ninnisini dinleyerek
içim…ürperen yalnýzlýklarýn üstünü örten bir kara perde
aklým … düþünü seyre dalmýþ
yaðmurlar bile böylesi bir tutkuyu
ilk kez hatýrlýyor
acý bir hatýranýn solgun fotoðraflarý takýlýyor gözlerime
bir bavula sýðdýrýyorum kenarlarý yanýk eski mektuplarý
yüreðimde piþirdiðim sevdalarý koyuyorum
üst üste
ter-ü taze yeminleri
hep yarým
hep yarým kalmýþ hayalleri
gidiyorum
yüreðimde öfke kýrýntýlarý
bir trenin cam kenarýndayým
ufukta baþak tarlalarý
batan güneþ vurmuþ üstlerine
bir de rüzgar esiyor
ayrýlýyorum
koca þehirden
tüm yangýnlarý yeninden harlayan
nedenlerim var þimdi
kendimden saklý sýrlar düþüyor gözlerimden
mevsimlere yaðmur düþüyor
silinip gidiyor
her þey
bir damla
bir damla daha derken
ve sonrasý özlem
ve sonrasý hasret
ve tükeniþ
ve yok oluþ
defalarca
sýrrý yýrtýk aynalarda yolsuz þimal gibi
kor deðmiþ karlar gibi
eriyorum
meçhul bir yerlere akýyor siluetim
kim olduðumu bilmeden
neler olduðunu anlamadan
gidiyorum
keþke
o ela gözlerin büyüsü olmasaydý
kalbimin gizli siperlerinde
göz göre göre
sýcacýk bir köz gibi yanýp durmasaydý
keþke
redfer