DEMEK YAKIŞMADIN
Kara çalýlara bülbül oldun da,
Konmadýn nedense, dalýma benim
Kalaysýz kaplara akýp doldun da,
Damla olamadýn gölüme benim
Ayazlarda kaldým, olmadýn dulda
Çareler arattýn, biçare kulda
Sen diye yanarken, yüreðim solda
Yol ugratýp, geçtin çölüme benim
Yollarýna baka baka usandým
Her cefana boyun eðip aldandým
Hep bende kalacak diye inandým
Demek yakýþmadýn soluma benim !
Mevla’m gül demedi, neylesin kader
Günlerim, aylarým, yýllarým heder
Sað yaným gam doldu, sol yaným keder
Setler çektin, coþkun selime benim
Þu yüce daðlardan büyükken, derdim
Dört mevsimde çiçek açmak isterdim
Söz anlamaz gönle, nasýl sus derdim
Kelepçeler vurdun dilime benim
Zevk ile sefaya yok ki imkaným
Her sözün bir hançer, acýyor caným
Hayretler içinde kurudu kaným
Istersen gelmezsin ölüme benim
Sevim heba oldu aþkýn hiçinde
Pare pare yürek türlü göçünde
Melül mahzun gezdim eller içinde
Kimse Ýnanmadý falýma benim
Sevim GÜLER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.