Vakitlerden gece düşüydü
vakitlerden gece düþüydü
ýzdýrap çýðlýðý sarýyordu
her yanýný durgun denizlerin
suya çalýyordu acýnýn ayak izleri
iklimler üþüdükçe
ben iliklerime kadar yanardým
dudaðý çatlayan güllere
kýraðý çalardý üstelik
onlar aðlarken
hicran gülerdi
hüzün gemisine binerken
karar verilmiþti
vuslatýn ellerine kelepçeleri takmaktý
hüznün nefesi
göðe baktým yüzü yere dönmüþtü
toprak can havliyle akýtýyordu kanýný
çünkü damarlarý kesilmiþti
bunca harap bunca viran
ve heyelan arasýnda
sýkýþýp kalmýþtý umut sandýðým güç
nasýl da saðanak dökülüyor.
gamzeli bulutlardan
topraðý yýkýyordu arýndýrarak kandan
sitemler vuruþuyor kýlýçlarýyla
baþlarý kesildikçe ölüyorlar
aðaçlar dallarýnda biriktiriyor hazaný
sonra savuruyor yüzü asýk bir rüzgar
vakitlerden gece düþüydü
ve ben bir daðýn eteðine oturmuþ
diziyordum hüzünleri karþý daðýn eteðine
yamaçlardan düþüyordu ayaz kesikleri
göz kapaklarýmda birikiyordu
dalga dalga kýrýlýyordu
içime akan karanlýklarýn sesleri
Hülya Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.