Ec
BENİ ZEMHERİ KARANLIĞININ KENARINDA BIRAKMA
Ecir
BENİ ZEMHERİ KARANLIĞININ KENARINDA BIRAKMA
BENÝ ZEMHERÝ KARANLIÐININ KIYISINDA BIRAKMA
Beni zemheri karanlýðýnýn kýyýsýnda býrakma
Sanmaki melankolik bir ayrýlýk benimkisi
Gecenin en ýssýz anýnda
Yýldýzlarýn kayýp kaybulduðu vakitteyim
Bir sarhoþ narasýnýn yýrtýk çýðlýðýnda
dur diye seslenen yanlýzlýðýma
gözlerimden dökülen keder isyanýndayým
Sanmaki çýlgýnlýðým depreþir duygularýmda
Belliki bu diyardan göçüyor tüm anýlarým
Býrak beni gönlümdeki hançer ile öleyim
yalýn ayak koþuyor umutlarým peþinden
Çaresiz isyanýma kelepçe vursunlar
Ferman padiþahýn denilen yerdeyim
Þah damarýmdan assýnlar beni
Ýtiraz edersem namerdim
Ben.. . Halden anlar dedikçe
Günahlarýný ifritlerin kýzýl gözlerinden okuyorsun
Dökük bir duvar dibindeyim
kaybolan yýllarýmýn yýkýntýsý var üstümde
Seni göz yaþýmla anlatsam diyorum
Derdime ortak kalemim isyana gelir
Bunu bir sen
Bir rabbim bilir
Seni kaybetmenin ne denli zor olduðunu biliyorum
Ve seni sonsuzluða mahkum edip terkediyorým...
Ya umutlarýmý geri ver
Yada ayrýl git bendem.
Sonsuzluða seninle gitmedimki
Seninle döneyim
Aný defterimden silme ayrýmýndasýn
Hala gözlerinin sönük bakýþlarýnda
Yolumu gözlediðini biliyorum
Yolun son duraðýndayým
Artýk git diyorum......
Serzeniþ þiirler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.