Bir hazan yapraðý gibi aþkým Kurumaya mahkum... Gel Hadi! Demir parmaklýklarla çevrelediðim kalbim.. Hadi gel! Serbest býrak... Bir kar tanesi gibi eriymeye mahkum etme beni... Martýlarýn mutluluða çaðrýsý gibi haykýrýyorum! Hadi gel! Hadi diyorum! Gel seni istiyorum. Eðer baþým ellerimin arasýndaysa Aðýrmak üzereyken tan yeri Saçlarým daðýlmýþ dökulmüþþe aklýma... Belki seni düþünüyorum! Hadi gel! Elimde ucu kýrýlmýþ bir kalem varsa... Önüm de Buruþmuþ bir kaðýt duruyorsa masam da Gecelerim yine uykusuzsa Belki seni yine seni dusunuyorumdur Yaðmur yaðýyor ve kokuyorsa toprak Hüzünlü bir þaki çalýyorsa plak Yavaþça düþüyorsa dalýndan yaprak senin hasretinle mum gibi yanan kokuna özlem duruyorum Ben yine ben seni dusunuyorum. H.D
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halime Demirel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.