Mucizeymiş !

Birgün iki yabancýnýn karþýlaþmasýndan,
Meydana gelen, tuhaf bir histi aþk,
Ama kimisi tutkusuna, kimisi hýrsýna,
Kimisi de vurdum duymazlýðýna tercih etti onu..
Çok az kiþi anladý aþkýn kýymetini,
Çok kez yaþanýr sandý birçoðu..
Karýþtýrdý durdu benliðinde hevesi ve hoþlantýyý..
Oysa aþk bütün duygularýn iç içe yaþandýðý,
Nadiren karþýlaþýlan bir histi..
Tanýdýkça bir insaný, güzelleþmekti..
Güzellikler yaratmaktý,
Hayata dört elle sarýlmaktý..
Þartlar ne olursa olsun,
Ýki kiþilik bir dünyada, huzuru bulmaktý birlikte..
Baðlanýnca birbirine bir daha kopamamaktý..
Saygý, sevgi, sadakat ve hoþgörü üzerine,
Yaþanmasý gereken,
Bir yaþam biçimini tercih etmekti..
Dünyadaki diðer adamlara ve kadýnlara,
Kör olmaktý..
Baþaranlar mutlu yaþadý..
Baþaramayanlar ise hep eksikti..
Gün gün eksildi farkýnda olmadan,
Hissizleþti, huysuzlaþtý..
Yaþ ilerledikçe anladý..
Gençlik heyacanlarý gibi olmuyordu,
Artýk hiçbir þey..
Kalp nadir yakýnlýk hissediyordu karþý cinse..
Ruh sevmiyordu körü körüne..
Aþk ruhlar arasýndaki anlaþmaymýþ..
Ruhuna iyi gelene denk gelmek ise,
Bir mucizeymiþ meðerse..

Þiir: Gönül Çeþli
0.1.05.2023




Sosyal Medyada Paylaşın: