Þev dîsa hat, Ezman xwe li ber ronahîya heyvê girt. Evîn dîsa dilê min neêþîne Negirîn, negirîn çavên min Bila ronahiya heyvê nezane Bi tenêtîya min...
Ez ê tenêtiya xwe parve bikim Îþev li ber Mûmên ên rengîn Stêrkên bê þevk Û êþên minê bêbext hene, Û ronahiya heyvê...
Sosyal Medyada Paylaşın:
şoreşger karakol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.