Ben yara aþk ile gülü sunarken,
Ahirlik gönlünde yer verdi bana,
Aþkýyla yüreðim ona yanarken,
Eliyle baðýndan bar verdi bana.
Dumanlý sisliydi baðrýmýn baþý,
Dokundu ; dedi ki vuslat telaþý,
Kahve gözleriyle o kalem kaþý,
Baktýkça alevli har verdi bana.
Gelmiþiz biz iþte dengi dengine,
Aldýrmadýk þu dünyanýn cengine,
Kapýldým deyince yar ahengine,
Sarýldý solundan zer verdi bana.
Güneþ gibi parlak baktým saçlarý,
Þah olsam yýkarým tahtý taçlarý,
Bu aþka yeter mi ? hain güçleri
Yýllarca beklenen sýr verdi bana.
Sadakatten geçer bu aþkýn yolu ,
Mahrum etmez Mevlä sevdiði kulu,
DEMÝR ’in baþ tacý olan SoNgül"ü,
Yüceler yücesi YÂR verdi bana.
Namýk DEMÝR
04.04.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.