Utanırım

bir çam aðacý gölgesindeydi sanýrým
dilim varmaz o ismi anmaya, utanýrým

ne yâr demeye gönlüm yeterdi o vakit
yâran diyebildim bir süre bundan mütevellit

sana bir þiir yazdým yâr kaleminden
neye sýðýnacaðým bilmem sen buyur istinaden

kerem ile aslýnýn aþký vurdu belki gözümüze
belkide züleyhanýn yusufa yazdýðýydý vuran özümüze

sen benim yolumu aydýnlatan güneþ
bense o yolu sensiz geçemeyen biçâre çilekeþ

hangi üzüm baðýný kopardý bilmem gözlerin
senin bile anlatmaya yetmez sözlerin

ol çeþmeden þarkýlarý türküleri dinledim
hepsi bir yana yalnýz seni çizebildim

bir kadýn çizemedim belki akla gelen
þaheser çizmeye elim yetti anlayabilsen

kalbimde kurduðun taht nasýlki tevafuktur
sultaným, bize yetecek bir gonca güldür

bak gör yine bir gün orada olacaðým
dilim varmaz o ismi anmaya, utanýrým

cümle satýrlar diziyorum senin adýna
bir parantezde sen aç haber verir belki turna


(.....)


hangi kalbe tesir etmez ki bu olanlar
ne olur gel sana ihtiyacým var
Sosyal Medyada Paylaşın: