altýnda ýslandým bir yaðmurun, sýrýksýklam oldum sabaha karþý, ebabilleri gördüm, ayaklarýnda ölümü taþýyorlardý, ölmeyeceðim dedim duvarlar üzerime gelirken, en çok ben öldüm en erken.
bugün dedim kendi kendime, her þey bugün, insan bugünlük, kayboldum adýmýn verildiði sokaklarda, bulamadýk ay ve güneþi, bulamadýk yerine býraktýðýmýz ne varsa.
yarýnsýz kaldým o gün, susamadým, acýkmadým sadece aðladým, ölüm gibi bir þeydi; ancak ölmedim, kýnýnda paslanan bir kýlýç gibiydim, kendimi kestim kabýmda, duvarlar ve aminler bir adým yanýmda.
* kaybolmak nedir þimdi bildim, ölüm nedir artýk bildim.
6 þubat 2023 hatay
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahibininsesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.